Ik ben een verzamelaar. Zo, ik heb het gezegd en opgeschreven, het ligt nu vast als bewijsmateriaal haha! Minimalisme was nooit aan mij besteed, ik keek er zelfs een beetje vies bij als iemand het erover had. Want minimalisme was in mijn belevenis een kille, kale, onpersoonlijke bedoening. Geen persoonlijke touches, alles kil en klinisch.
Ik zat fout. Zo, dat heb ik ook toegegeven!
VERZAMELINGEN EN MINIMALISME
Verzamelen en minimalisme lijken absolute tegenpolen: waar je bij het een zoveel mogelijk bij elkaar haalt, haal je bij het ander juist zoveel mogelijk weg. Toch denk ik dat je ze kunt combineren! Gelukkig maar, want ik heb toch één of twee verzamelingen die ik niet wil opgeven…
Verzamelen vind ik niet een slechte eigenschap!
Een mooie verzameling is een dierbaar bezit en doordat je er veel waarde aan hecht, is het ook heel belangrijk voor jou persoonlijk. Je wordt er zelfs extreem gelukkig en blij van wanneer je een uniek object voor die speciale verzameling kunt scoren! En een gelukkig gevoel is waar we voor leven, toch?
Jane Eyre: boeken zijn ook een verzameling!
Slechte verzamelingen
Helaas verzamel ik ook heel veel dingen die ik
- Niet nodig heb
- Nooit meer zal gebruiken
- Zonde vind om weg te gooien
- Stel dat je het net nodig hebt nadat je het hebt weggedaan…
Dat zijn slechte verzamelingen. In mijn opinie!
Toch vind ik het best moeilijk om deze spullen uit mijn leven te bannen. Waarom? Een mooie glazen fles kan op zichzelf al een schitterend decoratie object zijn. Maar dan moet je hem wel als zodanig gebruiken en niet, zoals ik telkens doe, hem neerzetten en stof laten verzamelen in een kast.
Bewaren om het bewaren eigenlijk…
Van (te) veel spullen om me heen word ik onrustig, hoe gezellig ik het ook vind lijken bij een ander! Het heeft me heel lang gekost om erachter te komen dat ik niet van een eclectische kleurenmix hou…zucht…en ook niet van van alles door elkaar of bij elkaar.
Waar ik naartoe wil met mijn minimalistische aanpak: bijzondere en dierbare voorwerpen vinden en maken, waar voor mij speciale emoties aan kleven. Niet meer allerlei decoraties in dozen wegstoppen, maar alles wat ik heb gebruiken. Ergens in huis. Het hele jaar door (oké, behalve de kerstversieringen dan…).
Geen overbodige of prullerige decoraties bij me blijven houden. Alleen al het nemen van die beslissing, voelt al fijn! En ik krijg spontaan zin in opruimen!
Een minimalistische verzameling
Dat klinkt heerlijk paradoxaal! Ik hou daarvan, het zet me aan het denken 😉
Voor mij is een minimalistische verzameling een gefocuste verzameling: alleen echt die objecten waar je iets speciaals bij voelt, iets wat je echt laat genieten, iets wat je echt blij maakt dat je het in je leven mag hebben!
Mijn minimalistische verzameling ben ik net gestart: witte, keramieken huisjes!
Huisjes hebben iets knus en veiligs over zich: een fijn huis om in te wonen maakt je gelukkig en tevreden.
Mijn huisjes ‘moeten’ me aanspreken: er is een enorme keus in allerlei soorten witte keramieken huisjes, maar niet allemaal spreken ze me aan. En in plaats van gewoon maar alles mee te nemen om de verzameling te laten groeien, kies ik nu dus heel bewust voor alleen die huisjes die ik er echt in wil hebben.
Een van mijn keramieken huisjes!
Zo word ik toch heel blij van verzamelen maar hou ik ondertussen ook mijn verzamelwoede in bedwang. En dat geeft mij en mijn drukke hoofd heel veel rust: ik krijg er focus door in die overweldigende hoeveelheid aan mooie, leuke, interessante spullen in winkels en op marktjes. Nu weet ik dat ik alleen nog een bepaald item wil hebben en daardoor kan ik genieten van al dat andere…maar weet ik ook dat ik het niet mee naar huis wil nemen.
Een persoonlijke kijk op minimalisme
Iedereen heeft een eigen opvatting over wat minimalisme nu eigenlijk is. Ik ook 🙂
Ik kan alleen over mijn eigen persoonlijke kijk daarop spreken en ik vind het prima hoe een ander het voelt!
Persoonlijk vind ik minimalisme het bewust worden en zijn van dierbare spullen en mensen.
Ik probeer me nu te richten op een vast kleurenpalet, een beperking op al mijn hobby’s, en niet meer te ver vooruit kijken maar vooral gericht zijn op wat ik allemaal al heb.
Zo raakt minimalisme voor mij echt aan slow living.
Het betekent helaas ook dat ik mijn spullen serieus moet gaan sorteren…spullen wegdoen of zelfs weggooien. Ook persoonlijke dingen…
Waar ligt de grens van spullen wegdoen?
Ik verzamel ook WIPs (Work In Progress). En van een (flink) aantal quilts vooral weet ik dat ik ze nooit af zal maken. Maar: wat doe je er dan mee?? Weggooien voelt als een zonde, want ik heb er tijd, energie en natuurlijk geld ingestoken. En ooit ben ik ze gestart omdat ik ze zo leuk vond!
Dus waar ligt de grens van het wegdoen?
Nu ik meer bewust probeer te leven en vooral ook meer rust om me heen probeer te creëren, merk ik dat er voor veel dingen geen plek meer in mijn leven is. Dat ik onrustig van ze wordt. En dat wil ik niet meer, dus moeten ze weg. Want anders blijven ze maar in die dozen zitten. Bewaren om het bewaren dus weer. Maar hoe doe je dit soort dingen weg?
Door hard te worden voor jezelf! Met alle liefde natuurlijk.
Geeft iets geen of slechte energie? Dan moet je het wegdoen! Zelfs heel persoonlijke dingen…
Waar het dan naartoe gaat, dat is voor jou een persoonlijke keus: naar een familielid of een kennis? Of misschien de Kringloop of Dorcas? Er zijn mogelijkheden genoeg om iemand anders heel blij te kunnen maken met jouw overbodige spullen!
En het voelt heel fijn wanneer iets een fijn nieuw thuis krijgt.
Minimalisme geeft positieve energie!
Het is ontzettend goed om van tijd tot tijd eens goed kritisch door je spullen te gaan! Om echt goed te bekijken wat nog gebruikt kan worden, wat je nog steeds wilt houden en vooral ook: wat kan je leven verlaten?
Opruimen geeft die heerlijke positieve energie: een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd. Zelfs als ik alleen maar opruim en spullen op een andere manier opberg, krijg ik al die euforische tinteling van lekker opgeruimd bezig zijn!
Ik stel me zo voor dat die euforie nog groter zal zijn wanneer ik ook daadwerkelijk spullen uit mijn leven weghaal. Wat een ruimte ik dan krijg! In mijn huis en in mijn hoofd.
Op dit moment van schrijven zijn wij aan het verbouwen; al mijn spullen zitten in gelabelde dozen, wachtend tot ze weer uitgepakt gaan worden. En weet je? Ik ga alvast beginnen met de ‘harde’ selectie van de inhoud!
Opruimen, opbergen, wegdoen. Ik kijk er al naar uit!!
Het enige nadeel?
Ik weet nu al dat ik sommige spullen ineens ga missen…en dat ik andere spullen niet meer terug zal kunnen vinden haha.
Ah, het plezier van goed opruimen!
0 reacties